Heimwee / cultuur

Hallooo,

Even een kort verhaaltje over hoe het gaat. Zoals je aan de titel kan zien; ik heb best wel heimwee. En ik zit nog naar op week 2/8..

Ik had niet verwacht dat ik zo snel al heimwee zou hebben, maar opzich is het ook wel logisch. Ik leef hier in een compleet andere wereld; een andere cultuur, andere taal, andere mensen, anders eten. Als ik nou in Spanje ofzo zat, waren die 2 maanden waarschijnlijk zo om, maar het is hier zo primitief.

Ik merk ook dat ik me heel erg realiseer wat ik allemaal in Nederland heb. Lekker cliché maar je realiseerd je dan wel hoe dankbaar je daarvoor mag zijn.

Ook is het grappig om te merken wat je allemaal gaat missen, dingen/personen waarvan je het niet had verwacht.

Ik mis natuurlijk Joris en mijn vriendinnen heel erg, maar zelfs mijn ouders (haha).

Ik mis een bruine boterham met kaas, aardappels vlees en groente, koffie !!! (Hier drink ik alleen oploskoffie). Ik mis mijn eigen bed.

Ik mis zelfs het fietsen, dat je binnen 10 minuutjes in de stad bent. Die matatu’s ben ik zat.

Het is ook duidelijk te merken dat de bevolking hier nauwelijks blanke mensen zien. Overal waar je loopt wordt je aangekeken, wordt er over je gepraat of gelachen. Kinderen kijken je aan alsof je één of andere heilige god bent en beginnen massaal te zwaaien.

De jongens hier fluiten standaard en roepen: “hey mami”

Als je een matatu (bus) wilt nemen, komen er 3 jongens op je afgerend en vertellen je eerst hoe mooi je bent. Vervolgens gaan ze onderling geld inleggen voor hoeveel ze je zouden kopen. Dan vragen ze of je een boyfriend hebt en als ze altijd het antwoord “ja” horen zijn ze hevig teleurgesteld.

In het begin was dit allemaal wel grappig, maar het begint soms wel vervelend te worden. Ook in het ziekenhuis kijkt iedereen je aan omdat je blank bent.

In de accomodatie vindt ook verandering plaats; de jongen uit de US waarmee ik altijd naar het ziekenhuis reiste en het meisje uit Spanje waarmee ik vanaf het begin hier zat, gaan vanavond naar huis. Jammer.

Ben benieuwd wat we er voor terug krijgen..

Nu ga ik genieten van mijn weekend,

Liefs xx

Ziekenhuis ervaring

Hi allemaal!

Gister ben ik weer begonnen in het ziekenhuis. Helaas vond ik het weer niet leuk en kon ik mijn draai niet vinden. Natuurlijk wil ik niet gelijk opgeven dus ben ik vandaag op een andere afdeling begonnen, die gelukkig, op het eerste gevoel beter lijkt. Het is de general ward.

Hier liggen volwassen patiënten van +- 20 t/m 75 jaar. Ik Nederland werk ik ook met volwassen dus ik merkte meteen dat dat beter ging dan met baby’s.

Ik zal in deze blog een beetje een beeld proberen te geven van her ziekenhuis in Afrika.

Vanmorgen ging ik met een andere nurse een bedlegerige patiënt wassen. Ze hebben trouwens op deze afdeling een male en een female kant. Maar we gingen een man wassen.

In Nederland ben ik gewend om warm water, washandjes, handdoeken en zeep te gebruiken. En een hoog laag bed voor een “ergonomische werkhouding”.

We waren gekleed zoals we in Nederland een patiënt met MRSA behandelen; mondkapje, schort met lange mouwen en handdschoenen. (Wat overigens ook wel nodig was want de vliegen zaten op je gezicht)

De nurse had op een trolley een bak met koud water, een soort chloor als zeep en we gebruikte als washandje 1 (voor het hele lichaam) stukje verband, omdat ze hier geen washandjes en handdoeken hebben. De patiënt was incontinent maar droeg geen inco materiaal (ze noemen dat hier “pampers”). Dus de kleding en bed van de patiënt waren verzadigd van urine.

Met dus 1 verbandje waste we de man die naar mijn idee half lag dood te gaan en lieten we hem opdrogen aan de lucht want zoals ik zei, handdoeken zijn er niet.

Ook het contact/bejegening met de patiënten hier gaat heel anders.

In Nederland hoef je niet te proberen als onbekende zo maar aan een patiënt te komen; je stelt je eerst even voor en verteld wat je komt doen.

Bij deze patiënt vanmorgen werd mij meteen de opdracht gegeven dhr. zijn onderkleding uit te doen terwijl de nurse een koude washand op zijn gezicht mikte.

Ook het draaien van een patiënt gaat naar mijn idee niet heel zachtaardig. Je hebt hier natuurlijk geen hoog-laagbed met 5 standen, dus je werkt al helemaal verkeerd. Deze arme man kon ook moeilijk mee helpen dus stonden we op een gegeven moment met 3 personen de patiënt omhoog te tillen en proberen hem een andere houding te geven.

De meeste patiënten hier liggen met zijn 2en in een 1 persoonsbed. De ziektebeelden zijn heel divers vooral bij de vrouwen (van kanker tot bloedvergiftiging). Maar bijna alle mannen hebben/zijn HIV positief.

De baby’s hadden voornamelijk Malaria en dehydratie (uitdroging). En toevallig was er in de ochtend dat ik werkte aan baby’tje overleden aan meningitis (hersenvliesontsteking)

Zo moesten we een vrouw verdrogen, en lag ze met haar blote bips zo in het gezicht van haar buurvrouw.

Voor mij is het allemaal echt heel gek om het zo te zien, maar voor de mensen hier is het de normaalste zaak van de wereld. En geef ze eens ongelijk; het werkt.

De nurses en dokter zijn goed opgeleidt, ze hebben alleen heel weinig middelen dus moeten ze gewoon roeien met de riemen die ze hebben. En ze weten natuurlijk niet beter.

Wat ook een groot verschil is, is het werktempo/ diensten.

De ochtenddienst begint om 07:30. Officieel. Zie maar hoelaat je verschijnt. Je werkt tot officieel 14:00 uur en vaak heb je dan geen pauze.

Officieel begint de avonddienst dus om 14:00 uur. Maar sommige komen om 14:30 of later. Vandaag kwam de afternoon nurse om 15:15 aankwakkelen en zei: “Sorry i’m a bit late” en niemand die echt er raar van op keek dat ze 1,5 uur te laat was hahaha.

Moet je hier in NL eens proberen.

De avond dienst werkt dan van 14:00 tot 18:30uur. Om +- 18:30 begint de nachtdienst tot 07:30, zonder slaapdienst of iets. Zooo’n rare verdeling vind ik het.

Maar goed, ik mis soms het harde werken en dan om 10:00 uur intens genieten van een kopje koffie.

Maar goed, zoals je leest is het hier dus een wereld van verschil, maar zo leuk om eens mee te maken.

Nog twee dagen werken en dan heb ik weekend.

XX uit Kenia

Safari weekend

Halloooo daar ben ik weer.

Ik ben 3 dagen op safari geweest dit weekend en had dus 3 dagen geen internet.

We zijn zaterdag ochtend vertrokken om 08:00 uur. Tenminste; dat was de planning. Uiteindelijk reden we om 10:00 uur weg.

We reden in ons safari busje met onze chaffeur Richard en meerdere mensen die de safari hadden geboekt. Het was ongeveer 5 uur rijden.

Onderweg hadden een opstopping; de armere bevolking uit Kenia waren aan het staken tegen de regering. Ze hadden de weg geblokkeerd met vuur. We hebben een uur moeten wachten. Toen kwam er een busje aan rijden met twee blanke mannen, ze stapten uit en gingen eerst rustig een sigaretje roken. Deze mannen waren dus van de regering. Vervolgens betaalde ze een bedrag aan de demonstranten en deze verlieten vervolgens de weg. Zo gaat dat hier dus.

Na een lange, maar mooie rit kwamen we eindelijk aan bij ons kamp (3 uur later dan gepland). Midden in de Savanne.

We gingen toen vrijwel meteen de Savanne in voor een korte safari wat heel mooi was, want de zon ging onder. We zagen olifanten en twee leeuwen die hun avondmaal aan het nuttigen waren (een gnoe).

Eenmaal terug gekomen bij het kamp gingen we eten en naar bed. We sliepen met zijn 3en in een tent. Wel met betonnen vloer en “badkamer”.

De volgende ochtend gingen we om 06:30 weer op safari. Dit keer de hele dag. Het was heeel tof, het begon met een mooie zonsopgang en we hebben veel dieren kunnen zien; olifanten, leeuwen, cheetah, buffels, struisvogels, giraffen, zebra’s, nijlpaarden etc ....

Na een lange maar mooie dag safari kwamen we weer bij het kamp en gingen toen meteen door naar de Masai. Dit is een typische Afrikaanse stam die leven in Tanzania en Kenia. Bij aankomst deden ze en welkomstdans voor ons en mochten we in hun “huizen” kijken. Super interessant om te zien. Ze wonen in een huis van opgedroogde modder en takken. Ze doen hun behoefte in de bosjes en wassen/douchen zich in de rivier.

Ik heb een tijdje gepraat met de medicijn man van de stam, en gevraagd of hij mij wat dingen kon leren over hun “medicijnen”. Ze gebruiken kruiden en drinken dit.

Na een rondleiding en wat foto’s met de Masai, gingen we weer terug naar het park waar we nog een biertje hebben gedronken aan de bar en de Keniaase jongens voor ons gingen dansen (dat kunnen ze goed !!)

We gingen terug naar onze tent waar vervolgens in de “badkamer” een spin zo groot als heel Afrika bij elkaar onder de wastafel zat en ik denk dat er een nest muggen onder mijn bed genesteld zat..

De volgende ochtend gingen we om 06:00 uur voor nog twee uurtjes op safari. Ik heb toen denk ik de mooiste zonsopkomst ooit gezien. Omdat je hier zo dicht bij de evenaar zit, wordt het heel snel licht en donker.

De zon kwam over de berg en verlichtte opeens de hele Savanne. Zooo mooi.

We zagen toen nog op 3 meter afstand een Cheetah die baby Zebra aan het op smikkelen was. Heel tof. Wel zielig.

Na de laatste safari gingen we weer in het busje terug rijden (weer 6 uur ....)

Ik was blij toen ik “thuis” was. Maar het was een geweldig mooi weekend.

Morgen begin ik weer in het ziekenhuis

Liefs xxx

Ziekenhuis

Hi allemaal,

Vandaag heb ik voor de tweede keer gewerkt in het ziekenhuis en ik zal eerlijk zijn, het is best moeilijk. Ten eerste is het verschil tussen dit ziekenhuis en Isala enorm haha.

Ik loop nu mee op de kinderafdeling. Hier staan wat bedjes en daarin liggen een stuk of 5 huilende kindjes in. De vliegen op hun hoofd zittend.

Wat me opvalt; de moeders zijn 24/7 bij de kinderen en doen ook alles.

Toen ik aankwam vanmorgen, vroeg de nurse: “can I help you?”Ik moest toen uitleggen wie ik was en wat ik kwam doen, ik voelde me dus niet echt heel welkom.

Ze hebben hier hun manier van werken en voor hun is dat prima. De patiënten dossiers zijn allemaal op papier en voor mij oogt het super rommelig.

Hun hele systeem (van werken) begrijp ik niet en dat is voor nu best lastig.

Het is wel heel interessant om mee te maken hoe het er hier allemaal aan toe gaat. Baby’tjes van 3 weken oud liggen met 40 graden koorts in bed, omdat ze geïnfecteerd zijn met Malaria. Ik geef ze dan hun injecties.

Het is zeker leerzaam allemaal, maar het is voor nu lastig nog om er tussen te komen en ik merk dat ik heel duidelijk moet aangeven wat ik wil en wat ik wel of niet kan. (En daar ben ik over het algemeen niet heel goed in (: )

Morgen nog 1 dagje werken en dan gaan we dit weekend met de vrijwilligsters uit de accomodatie op Safari t/m maandag! Tof vooruitzicht dus.

Laterrrrr en liefs uit Afrika

Eerste dag van de eerste week

Hallooo daar ben ik weer,

Opzich is het niet mijn plan elke dag wat te schrijven, maar deze dag moet ik echt even delen (nadeel van alleen op reis zijn).

Vannacht is er een nieuwe vrijwilligster in de accomodatie gekomen uit Chili. Hele leuke meid. Dus vanmorgen gingen we met zijn 3en naar het project van het andere meisje; een weeshuis.

We gingen met de matatoe, dat zijn de “bussen” hier. Ik heb nog nooit zoiets mee gemaakt hahaha. Het zijn een soort kleine busjes met nauwelijks ramen. Je wordt naar binnen “gelokt” door een matatoe mannetje en voor je nog maar zit rijden ze al met 100 km per uur over zandwegen. In zo’n matatos staat er een playlist aan met Daddy Yankee muziek die veelste hard staat. Er hangen in sommige ook een tv scherm met Afrikaanse twerkende vrouwen (lees: in die matatoe zitten ook gewoon nette mensen die naar werk gaan). Ik hoef denk ik dus ook niet meer uit te leggen hoe de rijstijl van zo’n matatoe chaffeur is (5x bijna dood ervaring)

Goed. Aangekomen in het weeshuis. De “momma” van het huis groette ons met knuffel en een zoen en ook wij waren meteen haar kinderen.

Toen we binnenkwamen sliepen de kinderen nog en werden ons wat dingen verteld over het weeshuis. Later kwamen de kinderen uit bed en mochten we ze vasthouden en eten geven.

Alle kinderen uit het weeshuis zijn door hun moeder ergens gedumpt, de meeste in het bos maar zo ook een klein meisje van 11 maanden die in het riool is gestopt onder de grond. Doordat ze in het riool water heeft gelegen is haar hele huid een soort van verbrand.

Nog zo’n verhaal: een moeder heeft haar baby’tje letterlijk ergens neergegooid, zo hard, dat het kindje op zijn hoofd viel en nu niet meer kan praten.

De jongste baby die in het weeshuis lag was 8 dagen oud .... de politie had haar in het bos gevonden gewikkeld in vuilniszak....

De reden waarom de moeders hun kinderen dumpen is eigenlijk altijd omdat ze perongeluk zwanger raken, niet getrouwd zijn met hun vriend (heel Kenia is Christelijk) dus niemand mag het weten, ze hebben vervolgens geen geld en geen huis voor de baby.

Er zo zitten er meer dan 60 kinderen die allemaal geen ouders hebben..

Een meisje, die gehandicapt is geboren. Haar vader heeft haar moeder vermoord en dumpte zijn kind omdat hij niet wist wat hij er mee aan moest. Ze hebben in Kenia geen aangepast onderwijs of iets, dus dat meisje ligt letterlijk de hele dag in bed.

Het was echt bizar om dat allemaal aan te horen en te zien.

We gaan nu zo eten en even chillen,

Morgen begin ik in het ziekenhuis!

Liefs uit Afrika

Start van mijn avontuur!

06-10-2018

Gisteren ben ik om 12:55 uur vertrokken naar Kenia. Het was een goede vlucht, ik zat naast een wat ouder echtpaar uit Amerika waar ik nog een tijdje mee heb gepraat en ze later in Kenia zelf nog tegen ben gekomen.

Na een vlucht van 8 uur en 45 minuten lande ik op Nairobi airport. Ik wist niet wat me overkwam toen ik daar aankwam, het was één grote chaos, allemaal schreeuwende mensen, het was ontzettend warm en benauwd en iedereen liep elkaar om ver, het eerste wat ik dacht: Waar de *** ben ik aan begonnen..

Ik probeerde te kijken waar ik heen moest voor mijn bagage, want Joe, mijn begeleider hier in Afrika, stond al op mij te wachten. Nu waren er 2 rijen, één voor mensen met een visum en één rij voor mensen die die ter plekke nog moesten aanvragen.

Goed, ik had er al één dus ging in de juiste rij staan. Wauw, meteen wennen aan het Afrikaanse werktempo. Ik heb 3 kwartier in de rij gestaan. Uiteindelijk mijn bagage opgehaald en Joe gevonden. Hij heeft mij toen naar de vrijwilligersaccomodatie gebracht, iets naast Nairobi.

Het meisje waarmee ik woon die sliep al, en Joe deed de deur voor mij open, wenste me een goede nacht en vetrok. Stond ik daar ... uiteindelijk maar de slaapkamer deur open gedaan en werd het meisje wakker. Super ongemakkelijk allemaal. Ben toen maar meteen gaan slapen. Na opzich een goede nacht, gingen we vanmorgen samen ontbijten (ontbijt en avond eten krijgen we hier) en elkaar een beetje leren kennen en haalde Joe ons weer op. We kregen toen met de auto een rondleiding door de stad. Ik keek echt mijn ogen uit, het verschil van “rijk” en arm is enorm. We reden door de meest arme sloppenwijk van Nairobi. Huizen van opgedroogde modder, zonder (stromend) water of elektriciteit. Ook kwamen we langs een soort vuilnisgrot waar de dakloze leven, kleine kinderen die in vuilniszakken op zoek zijn naar eten terwijl de vliegen op hun hoofd zitten. En dat gewoon nog in de hoofdstad. Ook het verkeer is één groot drama. Stoplichten zijn er niet, net als haaientanden of sowieso verkeersregels. Wie het brutaalst is gaat gewoon voor, zie maar of het goed gaat. Vrouwen met kindjes gewikkeld in doeken om hun heen of grote tonnen op hun hoofd wagen hun leven en lopen zo maar de weg over. Dood eng om te zien.

We gingen toen naar een rescue centrum voor baby olifantjes. Super lief om te zien. De meeste olifantjes zijn gered van stropers voor ivoorhandel. Daarna gingen we naar een giraffe center waar je ze kon voeren. En daarna gingen we naar Mambo village, daar hadden ze krokodillen.

Na ons dagje uit kwamen we weer in ons appartement en we waren erg moe. We hebben gedoucht met warm water !! (Is niet altijd mogelijk hier)

Morgen ga ik een dagje mee met mijn “huisgenootje” naar haar project; een weeshuis.. dinsdag begin ik in het ziekenhuis!!

Nou laterrrrr en liefs uit Kenia

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Iris