Hello!

Vandaag een blog over het weeshuis. Waar ik nu mijn Vrijwilligerswerk uitvoer.

Makimei Childrens Home, de naam van het weeshuis. Het weeshuis is ooit opgericht door Mamma Margareth, die dan ook de mama is van alle 70 kinderen die er wonen.

In Kenia is abortus verboden, illegaal en dus strafbaar. Dit is reden waarom er vele weeshuizen zijn.

Jonge meiden raken perongeluk zwanger en hebben geen geld voor een kind dus zodra ze zijn bevallen, wat dus ook stiekem gebeurd, leggen ze hun baby in het bos of ergens langs de weg. De politie of andere voorbijgangers vinden de baby en de politie brengt ze dan naar het weeshuis.

De meest heftige horrorverhalen heb ik voorbij horen komen; een baby die in een put is gegooid in het riool, baby’s die een hele nacht en soms langer alleen in de regen hebben gelegen en ook een meisje van 16, die woonde met haar moeder ergens in een dorpje. Elke vrijdag kwamen er een groep mannen bij hun thuis, die de moeder en het jonge meisje verkrachtte.. uiteindelijk heeft de moeder het meisje in het bos achtergelaten en is zelf op de vlucht geslagen. Het meisje is nu dus in het weeshuis.

De scholen hebben nu vakantie in Kenia dus alle 70 kinderen zijn thuis. Het zijn lange en hele drukke dagen, maar het is super gezellig.

De sfeer in het huis en tussen de kinderen geven me soms nog steeds kippenvel.. het is zó indrukwekkend om te zien hoe iedereen voor elkaar zorgt. De kleuters zorgen voor de peuters en meisjes van 10 jaar hebben de verantwoordelijkheid over 5 baby’s (de fles geven, verschonen, etc.)

Kinderen van 7 troosten de kleinste van 3/4 jaar als ze gevallen of verdrietig zijn of geven de kindjes van 2 jaar eten.

De meiden van 10 t/m 15 jaar zorgen ook voor de was.

Je begrijpt dat er geen wasmachines zijn dus alles met de hand word gedaan. Alle 70 kinderen krijgen elke dag schone kleding aan dus er is elke dag echt bergen met vuil wasgoed.

Als de was droog is helpen de kindjes van 4 mee opvouwen en sorteren.

Ook de groentes snijden en aardappels schillen doen de oudere meiden.

Ik heb echt heel veel bewondering voor deze kinderen.

Ik weet dat ze niet anders gewend zijn, maar als ik kijk naar wat ik gewend ben vanuit NL; meiden van 12 jaar met de nieuwste iPhone en kleine kinderen die alleen nog willen slapen nadat ze een filmpje op Youtube op de iPad hebben gekeken. Voor mij is het heel bijzonder om te zien dat de kinderen zich de hele dag vermaken met hun kinderfantasie, elkaar, en een zelfgemaakte voetbal van kranten en elastieken. En ze zijn zo gelukkig.

Je kan ook merken dat andere vrijwilligers echt alleen met de kinderen bezig zijn. Ik vroeg aan de meiden of ik ze kon helpen met de was. Verbaasd keken ze me aan. Ja tuurlijk kon ik helpen want er waren kilo’s aan wasgoed. 2 uur zijn we bezig geweest. Wat een zwaar werk haha, schrobben met een borstel en zeep. Ondertussen praten met die meiden over de toekomst. Mooie plannen en dromen hebben ze; de meeste willen verpleegkundige worden en 1 meisje advocaat.

Nadat we de baby’s de fles hebben gegeven, de peuters hun prakkie en zelf hadden gegeten, gingen we kool en spinazie snijden en aardappels schillen.

Daarna hielp ik de kok met de afwas.

Toen ik terug bij de meiden ging zitten zeiden ze:

“You are a hard worker”

“You are a nurse and also helping here, as a volunteer, god bless you”

“You can actually work”

Die laatste opmerking maakte ze omdat ik vertelde dat we in Nederland voor bijna alles machines hebben.

En hard werken wordt beloond; Mama Margareth had een cakeje voor me gekocht bij de bakker en thee gemaakt: “Now get some rest my daughter, god bless you” zei ze.

Het is echt een compleet andere wereld, maar zo bijzonder. De kinderen hoor je nooit zeuren of klagen. Het maakt mij gelukkig om te zien hoe die kinderen gelukkig zijn met niets.

Maar het maakt me soms ook verdrietig; hoe ziet hun toekomst er uit? De meeste kinderen verlaten het weeshuis als ze 18 zijn, maar dan? Ze hebben geen vader of moeder die hun steunen of trots op ze zijn. Alles wat voor mij zo normaal is.

Ik wou dat ik alle 70 kinderen mee kon nemen in mijn backpack, naar Nederland, om ze daar een mooie toekomst te geven zodat ze kunnen worden wat ze willen en om ze allemaal in een liefdevol gezin te plaatsen..

Morgen nog 1 dagje en dan is alweer mijn laatste weekend hier...

Liefs xxx