Hallo allemaal,

Vandaag ben ik samen met alle kinderen van het weeshuis naar de kerk geweest.

In Kenia is religie een heeel belangrijk ding en eigenlijk iedereen gaat dan ook naar de kerk. Iedereen is Christelijk.

Ik was uitgenodigd door Mama Margareth om een keer mee te gaan. Buiten het feit om dat het onbeleefd is om zoiets af te slaan, leek het me ook best interessant om eens mee te maken.

Zelf ben ik door school, mijn ouders en mijn opa en oma iets Katholiek opgevoed maar religie speelt verder geen rol in mijn leven.

Maar natuurlijk vertelde ik Mama Margareth dat ik keurig elke zondag naar de kerk ga en dat God het belangrijkst is in mijn leven.

Vanmorgen arriveerde ik om 08:00 uur bij het weeshuis en zoals ik al benoemde; álle kinderen gaan mee, ook de baby’s.

Na de kinderen klaargemaakt te hebben was de matatu er en vetrokken we met 2 auto’s en een matatu (bus) om 09:45 naar de kerk.

Ze hebben hier geen kinderstoeltjes etc. dus de baby’s werden met gordels vastgeknoopt en in de matatu zaten de kinderen op elkaar gestapeld.

Goed, allemaal veilig aangekomen bij de kerk. Of ja, het was eigenlijk een grote schuur met plastic stoelen erin en een klein podium.

Naast de schuur was de zondags school en daar gingen alle kleinere kinderen heen.

De grotere kinderen, mama en ik gingen met de baby’s de schuur in.

De binnenkomst was al vrij heftig voor mij. Op het podium stond een man te schreeuwen door een microfoon; “Holy Spirit”

Ondertussen speelde een band veelste hard muziek en de mensen in de kerk stonden te klappen, met hun handen in de lucht te slaan en hevig te bidden.

“Holy spirit” is een Engels talig nummer en iedereen was aan het meezingen.

Gelukkig hing er een scherm met de tekst dus ik heel stoer uit volle borst meezingen alsof het één van mijn favoriete nummers was.

De man op het podium begon steeds harder te schreeuwen en viel neer op zijn knieeën en begon met zijn handen in de lucht te slaan.

Ik keek naar de andere mensen in de zaal en sommige waren aan het huilen tijdens het bidden en veegte toen het nummer voorbij was dikke tranen van hun wangen.

Wow. Oké. Heftig.

Het was een dienst van 3 uur lang en het was een mix van zingen en natuurlijk dansen want het is Afrika.

Maar ook van hele lange preken/teksten.

Helaas waren de meeste teksten in Swahilli dus kon ik dit niet verstaan.

Gelukkig had ik de gehele dienst één van de baby’s in mijn armen dus kon ik me daarmee vermaken.

En soms moesten we opstaan om te dansen en zingen dus dan deed ik gewoon vrolijk mee.

Tijdens de dienst was het heel veel “Praise the lord” “Amen” en “Hallelujah”

Toen ik naast me keek zag ik 3 kinderen die in slaap waren gevallen haha. Maar ik was zelf ook altijd even blij als we op moesten staan om te zingen omdat mijn ogen ook wel een beetje gingen hangen.

Het was dus heel bijzonder om zoiets mee te maken. Als je twijfelt of je in God gelooft had je zeker bij deze dienst moeten zijn want dat werd goed duidelijk gemaakt.

Ik moet zeggen dat het bij mij juist averechts werkte.

Voor mij is het het belangrijkste dat je in jezelf gelooft en ik denk dat je daar al een heel eind mee komt maar ieder zijn ding.

Ik vind het wel heel bijzonder om te zien hoe de weeskinderen en Mama heel veel kracht en liefde uit de kerk en het geloof halen en dat is ook heel begrijpelijk als je zo weinig hebt.

Mama bid altijd voor een goede toekomst voor “haar” kinderen en voor een wonder waardoor ze genoeg geld krijgen om meer spullen en eten te kopen.

Ik heb hier heel veel respect voor en natuurlijk bid ik met haar mee voor alle kinderen.

Iedereen was verder ontzettend vriendelijk bij de kerk en iedereen zei dan ook “God bless you” toen ik vertelde dat ik een vrijwilliger was in het weeshuis.

Eenmaal terug gekomen bij het huis gingen we lunchen en na iedereen een dikke knuffel te hebben gegeven ging ik naar huis.

Morgen begin ik aan mijn áller laatste week hier..

Xxxx-