Weer een blog vanuit het zonnige Kenia.

Vandaag heb ik mijn allerlaatste dag in het ziekenhuis gehad.

“Afscheid” nemen is nooit leuk en ik vond het dan ook echt wel jammer om weg te gaan. Ik heb hier nu 6 weken gewerkt en na zo’n tijd begin je de dokters en verpleegsters echt wel te kennen en zij jou ook. Als ik de chirurg tegen kwam onderweg gaven we elkaar een high five en de verpleegkundige van mijn afdeling gaf ik altijd een knuffel als ik haar zag.

Verder had ik eerlijk gezegd met de patiënten niet perse een band. Ze waren te verlegen/bang om met mij te praten of konden geen Engels of ze waren te ziek om uberhaupt te praten.

Vandaag heb ik nog een normaal dagje gewerkt op de General ward (met volwassenen). De afdeling die ik samen met de OK het leukste vond. We beginnen de dag met de treatments. De medicijn ronde dus. Vaak deden we het zo dat de verpleegkundige alles aftekende en klaarmaakte en het dan vervolgens aan mij gaven. Ik spoot dan de klaargemaakte injecties, legde een nieuw infuus aan (in Nederland mag ik dat trouwens niet, maar dat heb ik hier geleerd..) gaf de IV injecties via de canule of gaf de tabletten.

Daarna worden de bedlegerige patiënten “gewassen” en als het nodig is, maar alleen als echt echt nodig is, krijgen ze een nieuwe inco voor en een nieuwe pyjama en deken.

Ik ging samen met een nieuwe verpleger van de afdeling een wond op een voet van een patiënt verzorgen. Laat ik eerst vertellen dat ze hier niet zo ver zijn met wondzorg.. de patiënt heeft Diabetes en had een wond op haar voet die niet genas. 3 van de 5 tenen zijn nu afgestorven en omdat er niks mee gedaan wordt begint het afsterven nu ook aan de voetzool.

Ik zal jullie de sappige details van de wond besparen. Al moet ik zeggen dat ik het zelf ongelooflijk interessant vond en er met mijn neus bijna in hing om het nog beter te bekijken.

De voet van de vrouw moet eigenlijk geamputeerd worden. Maar dat wordt niet gedaan. Waarom weet ik niet. Ze moet hiervoor naar een ander ziekenhuis maar er wordt verder gewoon niks mee gedaan haha. Welkom in Afrika.

Nog zo iets. We waren een bedlegerige patiënt aan het wassen en toen ik de man omdraaide naar mijn collega toe schrok ik me dood. De hele heup en een gedeelte van de bil was compleet ontveld. Een meeega grote doorligplek want wisselligging kennen ze hier niet. Mijn collega keek er niet zo van op.

Gelukkig kwam op dat moment net de hoofdzuster van het ziekenhuis binnen lopen. Yes dacht ik, dan wordt de wond goed behandeld.

De hoofdzuster keek naar de grote, iets bloedende open plek waar het vel naast hing en zei: “put some Vaseline”

WAT? Dacht ik, Vaseline????

Ik keek haar vragend aan.

Ze zei: “Vaseline is good”

“Ja voor droge plekken”

Dus ik met mijn handschoen (dus ook geen spatel ofzo) in dat potje en die open huid insmeren met een dikke laag Vaseline. Omg.

De hoofdzuster kwam weer aanlopen met een grote pot en zei “Put this on”

Een pot met vettige creme voor droge huid.

Ze zag me weer vragend kijken dus pakte zelf een handschoen en smeerde een royale laag cremé op de open huid.

Toen ging er een “luier” om de wond en de dekens erover heen. Klaar.

Voor diegene die zich afvraagt waarom ik er niks van heb gezegd. Je moet je voorstellen dat op jou werk opeens iemand uit een ander land jou even gaat vertellen hoe het allemaal moet.

Het is niet aan mij om dit te veranderen. Ik heb ze heus wel verteld hoe wij het in NL doen, maar dit is hun manier van werken en dat moet je dan maar respecteren.. hoe lastig dat soms is.

Toen was de dag voorbij en heb ik afscheid genomen van iedereen. Ik had stroopwafels mee die iedereen heel lekker vondt.

Ook ben ik nog uitgenodigd om op kraamvisite te komen. Één van de artsen is hoog zwanger en gaat deze week bevallen.

Leuk feitje; je werkt hier gewoon door tot dat je moet bevallen. Niks geen zwangerschapsverlof.

Je hebt pech als je vliezen dus breken midden in de zaal met patiënten haha.

De arts stuurt me een appje als ze is bevallen en dan ga ik even langs.

Een beetje dubbel gevoel dus; het ziekenhuis was zooo interessant en mijn collega’s waren leuk. Ik heb super veel gedaan, geleerd en gezien. Maar ik heb ook heel veel zin om morgen naar de kinderen in het weeshuis te gaan.

En de tijd gaat zo snel.. volgende week zaterdag vlieg ik al terug.....

Nou liefs uit Kenia xxx