06-10-2018

Gisteren ben ik om 12:55 uur vertrokken naar Kenia. Het was een goede vlucht, ik zat naast een wat ouder echtpaar uit Amerika waar ik nog een tijdje mee heb gepraat en ze later in Kenia zelf nog tegen ben gekomen.

Na een vlucht van 8 uur en 45 minuten lande ik op Nairobi airport. Ik wist niet wat me overkwam toen ik daar aankwam, het was één grote chaos, allemaal schreeuwende mensen, het was ontzettend warm en benauwd en iedereen liep elkaar om ver, het eerste wat ik dacht: Waar de *** ben ik aan begonnen..

Ik probeerde te kijken waar ik heen moest voor mijn bagage, want Joe, mijn begeleider hier in Afrika, stond al op mij te wachten. Nu waren er 2 rijen, één voor mensen met een visum en één rij voor mensen die die ter plekke nog moesten aanvragen.

Goed, ik had er al één dus ging in de juiste rij staan. Wauw, meteen wennen aan het Afrikaanse werktempo. Ik heb 3 kwartier in de rij gestaan. Uiteindelijk mijn bagage opgehaald en Joe gevonden. Hij heeft mij toen naar de vrijwilligersaccomodatie gebracht, iets naast Nairobi.

Het meisje waarmee ik woon die sliep al, en Joe deed de deur voor mij open, wenste me een goede nacht en vetrok. Stond ik daar ... uiteindelijk maar de slaapkamer deur open gedaan en werd het meisje wakker. Super ongemakkelijk allemaal. Ben toen maar meteen gaan slapen. Na opzich een goede nacht, gingen we vanmorgen samen ontbijten (ontbijt en avond eten krijgen we hier) en elkaar een beetje leren kennen en haalde Joe ons weer op. We kregen toen met de auto een rondleiding door de stad. Ik keek echt mijn ogen uit, het verschil van “rijk” en arm is enorm. We reden door de meest arme sloppenwijk van Nairobi. Huizen van opgedroogde modder, zonder (stromend) water of elektriciteit. Ook kwamen we langs een soort vuilnisgrot waar de dakloze leven, kleine kinderen die in vuilniszakken op zoek zijn naar eten terwijl de vliegen op hun hoofd zitten. En dat gewoon nog in de hoofdstad. Ook het verkeer is één groot drama. Stoplichten zijn er niet, net als haaientanden of sowieso verkeersregels. Wie het brutaalst is gaat gewoon voor, zie maar of het goed gaat. Vrouwen met kindjes gewikkeld in doeken om hun heen of grote tonnen op hun hoofd wagen hun leven en lopen zo maar de weg over. Dood eng om te zien.

We gingen toen naar een rescue centrum voor baby olifantjes. Super lief om te zien. De meeste olifantjes zijn gered van stropers voor ivoorhandel. Daarna gingen we naar een giraffe center waar je ze kon voeren. En daarna gingen we naar Mambo village, daar hadden ze krokodillen.

Na ons dagje uit kwamen we weer in ons appartement en we waren erg moe. We hebben gedoucht met warm water !! (Is niet altijd mogelijk hier)

Morgen ga ik een dagje mee met mijn “huisgenootje” naar haar project; een weeshuis.. dinsdag begin ik in het ziekenhuis!!

Nou laterrrrr en liefs uit Kenia